Το λιοντάρι, ο περήφανος βασιλιάς της ζούγκλας, ήθελε να διακρίνει κάποτε ποιο από τα ζώα του βασιλείου του ήταν το πιο σοφό. Αποφάσισε να θέσει λοιπόν σε αυτούς ένα αίνιγμα και όποιος κατάφερνε να το λύσει, θα του έδινε μεγάλη περιουσία.
Το αίνιγμα ήταν «Τρέχω την ημέρα και τη νύχτα. Αγωνιώ τη ζέστη και κρύβομαι το χειμώνα. Με πάθος μαζεύω, με αγωνία τρώω, με προσήλωση αγωνίζομαι».
Και όλα τα ζώα δεν είχαν άλλη σκέψη στο μυαλό τους από την επίλυση του αινίγματος αυτού. Όλα σκεφτόντουσαν, κάποιοι εμφανίστηκαν στο βασιλιά και πρότειναν τις ιδέες τους, αλλά δεν κατάφεραν να το βρουν.
Και μία αλεπού πονηρή, σκέφτηκε: «Θα εμφανιστώ στο λιοντάρι με δώρα και μεθυστικό ποτό. Θα του αποδώσω τιμή και θα ζητήσω να δειπνήσω μαζί του για να τον μεθύσω και να τον αναγκάσω να μου αποκαλύψει τη λύση του αινίγματος.»
Και εμφανίστηκε στο λιοντάρι με κρέας, με κρασί, με γλυκίσματα και μίλησε στο βασιλιά με αυτά τα λόγια: «Χαίρε λιοντάρι, αγαπημένε μου βασιλιά, ας δειπνήσουμε μαζί!»
Και το λιοντάρι δεν πονηρεύτηκε, αλλά χάρηκε για τα λόγια αυτά. Και πορεύθηκε με την αλεπού και εκείνη τον μέθυσε. Και κατάφερε να αποσπάσει το μυστικό του αινίγματος και έφυγε αφήνοντας το ίδιο να μη θυμάται τίποτα.
Και την επόμενη ημέρα, εμφανίστηκε στο βασιλιά ξανά και αναφώνησε: «Βασιλιά μου, βρήκα το αίνιγμα!»
Και το λιοντάρι είπε «Πες μου ποια είναι η απάντηση στο αίνιγμα; Τρέχω την ημέρα και τη νύχτα. Αγωνιώ τη ζέστη και κρύβομαι το χειμώνα. Με πάθος μαζεύω, με αγωνία τρώω, με προσήλωση αγωνίζομαι».
Και η αλεπού αναφώνησε: «Το ταπεινό μυρμήγκι αγαπητέ μου βασιλιά».
Και το λιοντάρι αποκρίθηκε: «Νομίζεις πως με πονηρό τέχνασμα θα με ξεγελάσεις; Μέθυσες το βασιλιά σου και απέσπασες με δόλο το μυστικό του αινίγματος».
Και έβαλε την πονηρή αλεπού στη φυλακή. Και περίμενε ένα άλλο ζώο από το βασίλειό του για να λύσει το μυστικό.
Από την Μαρία Σκαμπαρδώνη